Το Σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου είναι μια διαδεδομένη πάθηση που προκαλεί ενοχλήματα γύρω από την επιγονατίδα.
Η πάθηση αυτή επηρεάζει άτομα όλων των ηλικιών και των επιπέδων δραστηριότητας.Ιδίως όσους ασχολούνται με αθλήματα ή δραστηριότητες που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις του γόνατος.
Το σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου χαρακτηρίζεται από πόνο που συνήθως γίνεται αισθητός στο μπροστινό μέρος του γόνατος. Ιδιαίτερα γύρω και πίσω από την επιγονατίδα.
Αυτή η ενόχληση εμφανίζεται συχνά όταν ασχολείστε με δραστηριότητες όπως το ανέβασμα σκαλοπατιών, το κάθισμα, το τρέξιμο ή το καθισιό για παρατεταμένες περιόδους.
Ο πόνος μπορεί να περιγραφεί ως αμβλύς πόνος. Συχνά επιδεινώνεται από δραστηριότητες που ασκούν πίεση στην άρθρωση του γόνατος ή περιλαμβάνουν κάμψη του γόνατος.
Αίτια – Σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου
Τα αίτια του συνδρόμου επιγονατιδομηριαίου πόνου μπορεί να είναι πολυπαραγοντικά. Οι συνήθεις παράγοντες περιλαμβάνουν:
1. Επαναλαμβανόμενη υπερβολική χρήση: Δραστηριότητες όπως το τρέξιμο, η ποδηλασία και τα άλματα μπορεί να οδηγήσουν σε ερεθισμό ή φλεγμονή της άρθρωσης του γόνατος.
2. Εμβιομηχανικά ζητήματα: Η μη φυσιολογική κύλιση της επιγονατίδας στην αύλακά της κατά τη διάρκεια των κινήσεων του γόνατος αποτελεί κρίσιμο παράγοντα. Αυτή η λανθασμένη ευθυγράμμιση μπορεί να συμβεί λόγω μυϊκών ανισορροπιών, σφίξιμο στους τετρακέφαλους μύες ή στους μύες της ποδοκνημικής και αδυναμία στο μυϊκό σύστημα του ισχίου και του μηρού.
3. Δομικές ανωμαλίες: Η ανατομική δομή ενός ατόμου, όπως το να έχει πλατυποδία, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης πόνου, μεταβάλλοντας τη μηχανική της άρθρωσης του γόνατος.
4. Προηγούμενοι τραυματισμοί: Ένα ιστορικό τραυματισμών στο γόνατο, όπως κατάγματα ή ρήξεις συνδέσμων, μπορεί να προδιαθέσει τα άτομα να αναπτύξουν σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου.
5. Ακατάλληλες προπονητικές τεχνικές: Η βιασύνη σε νέα προπονητικά σχήματα ή η αποτυχία επαρκούς προθέρμανσης μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα εμφάνισης επιγονατιδομηριαίου πόνου.
Συμπτώματα
Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα του συνδρόμου επιγονατιδομηριαίου πόνου είναι ο πόνος γύρω από την επιγονατίδα. Τα πρόσθετα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
– Πόνος που προκαλείται από δραστηριότητες όπως το ανέβασμα σκαλοπατιών, το κάθισμα ή το τρέξιμο.
– Δυσφορία κατά την παρατεταμένη καθιστή θέση, ειδικά όταν το γόνατο είναι λυγισμένο.
– Αίσθημα αστάθειας ή «υποχώρησης» του γόνατος.
– Πρήξιμο στην περιοχή του γόνατος.
– Ένας ήχος κριγμού κατά την κάμψη ή την έκταση του γόνατος.
Διάγνωση
Η διάγνωση περιλαμβάνει συνήθως διάφορα βήματα:
1. Κλινική εξέταση: Ο ορθοπεδικός θα αξιολογήσει την ευθυγράμμιση, το εύρος κίνησης και τη δύναμη του γόνατος μέσω μιας λεπτομερούς φυσικής εξέτασης. Μπορεί να ελέγξει για ευαισθησία γύρω από την επιγονατίδα. Να παρατηρήσει πώς κινείται το γόνατο κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων δραστηριοτήτων.
2. Ιατρικό ιστορικό: Η κατανόηση του επιπέδου δραστηριότητας ενός ατόμου, των προηγούμενων τραυματισμών και των συμπτωμάτων είναι ζωτικής σημασίας για τη διεξαγωγή μιας ακριβούς διάγνωσης.
3. Απεικονιστικές εξετάσεις: Ενώ η διάγνωση του συνδρόμου επιγονατιδομηριαίου πόνου γίνεται κυρίως μέσω της κλινικής αξιολόγησης, μπορεί να χρησιμοποιηθούν ακτινογραφίες ή μαγνητικές τομογραφίες για τον αποκλεισμό άλλων πιθανών προβλημάτων, όπως κατάγματα ή βλάβη του χόνδρου.
Επιλογές θεραπείας
Η θεραπεία για το σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου ξεκινά συνήθως συντηρητικά:
1. Ανάπαυση και πάγος: Η μείωση των επιπέδων δραστηριότητας και η εφαρμογή παγοθεραπείας μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της φλεγμονής και του πόνου.
2. Φυσικοθεραπεία: Η ενασχόληση με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης που επικεντρώνεται στην ενδυνάμωση των τετρακέφαλων μυών, των οπίσθιων μηριαίων και των μυών του ισχίου. Παράλληλα βελτιώνει την ευλυγισία, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευεργετική. Οι συγκεκριμένες ασκήσεις στοχεύουν στην προώθηση της σωστής τροχιάς της επιγονατίδας και στη στήριξη της σταθερότητας της άρθρωσης.
3. Φαρμακευτική αγωγή: Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) που χορηγούνται χωρίς συνταγή, όπως η ιβουπροφαίνη ή η ναπροξένη, μπορεί να βοηθήσουν στην ανακούφιση του πόνου και στη μείωση της φλεγμονής.
4. Αλλαγές στα υποδήματα και ορθοτικά: Η χρήση κατάλληλων υποδημάτων και η χρήση ορθωτικών ενθεμάτων μπορεί να προσφέρει καλύτερη στήριξη και ευθυγράμμιση της καμάρας. Μειώνοντας την καταπόνηση του γόνατος.
5. Μεταβολή της δραστηριότητας: Η προσαρμογή του τύπου ή της έντασης των σωματικών δραστηριοτήτων μπορεί να αποτρέψει την περαιτέρω επιδείνωση της πάθησης.
6. Χειρουργική παρέμβαση: Σε σπάνιες και σοβαρές περιπτώσεις όπου οι συντηρητικές θεραπείες είναι αναποτελεσματικές, μπορεί να εξεταστούν χειρουργικές επιλογές. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει επαναπροσαρμογή της επιγονατίδας. Αρθροσκοπική χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση χαλαρού χόνδρου ή διαδικασίες για τη διόρθωση υποκείμενων εμβιομηχανικών προβλημάτων.
Πρόληψη
Η πρόληψη του συνδρόμου επιγονατιδομηριαίου πόνου περιλαμβάνει μια πολύπλευρη προσέγγιση:
1. Σωστές τεχνικές προπόνησης: Η σταδιακή αύξηση της έντασης και της διάρκειας των προπονήσεων μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή τραυματισμών υπερβολικής χρήσης. Η εφαρμογή διασταυρούμενης προπόνησης για την ενεργοποίηση διαφορετικών μυϊκών ομάδων είναι ευεργετική.
2. Προπόνηση ενδυνάμωσης και ευλυγισίας: Η τακτική ενσωμάτωση ασκήσεων που έχουν σχεδιαστεί για την ενδυνάμωση των ποδιών και τη βελτίωση της ευλυγισίας μπορεί να αντιμετωπίσει πιθανές μυϊκές ανισορροπίες. Επικεντρωθείτε σε ασκήσεις σταθεροποίησης του ισχίου. Επίσης σε ασκήσεις ενδυνάμωσης των τετρακέφαλων μυών.
3. Υπόδηση: Η χρήση αθλητικών παπουτσιών που παρέχουν επαρκή στήριξη και αντικραδασμική προστασία είναι απαραίτητη. Τα προσαρμοσμένα ορθωτικά μπορεί να είναι απαραίτητα για άτομα με δομικά προβλήματα.
4. Προθέρμανση και αποθεραπεία: Οι κατάλληλες ρουτίνες προθέρμανσης και διατάσεων πρέπει να προηγούνται και να ακολουθούν τις προπονήσεις. Αυτό για την προετοιμασία των μυών και των αρθρώσεων και τη μείωση του κινδύνου τραυματισμού.
Η προσοχή σε αυτούς τους παράγοντες μπορεί να μειώσει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης επιγονατιδομηριαίου πόνου.
